Inmiddels sinds vrijdag verlof. De donderdag ervoor met het hele team (bij toeval) uit eten geweest, dus iedereen nog even kunnen zien en afscheid kunnen nemen. Ga ze (en het werk) wel missen, ik zei al, op het werk wordt waardering uitgesproken (wat natuurlijk motiveert en voldoening geeft) en je kunt je focussen, taken afronden, nieuwe initiatieven nemen. Thuis kan dat wellicht ook, maar kan ik me minder focussen, er is altijd wel iets te doen en veel werkzaamheden lijken onbegonnen werk. Wat ik links opruim, komt er rechts weer bij, de wasmachine staat bijna nooit stil, de vloer is altijd weer vies, het aanrecht weer vol, etc. En daarbij heb ik natuurlijk last van nesteldrang (er moet ook oprecht nog veel gebeuren aan regeldingen) en kun je niet eens alleen naar de wc. Of ik ben de hele dag vrij (niets gepland), maar kan dan toch niemand bellen omdat ik daar geen tijd voor vind.... Hilco telde laatst (alleen van Neville) gemiddeld 8x ' Maham....' in een minuut. Gelukkig is Ferron een jongetje wat zelf zich goed kan vermaken, als hij de enige is die thuis is, heb ik letterlijk geen kind aan hem. Komt zo nu en dan wel knuffelen, of super bijdehand uit de hoek, kan echt genieten van hem om me heen. De andere twee ook hoor, maar dat is iets bewerkelijker, ook omdat zij onderling meer strijd hebben.
Lichamelijk wel ok, zo nu en dan zuurbranden als ik ga slapen, met een rennie is dat eigenlijk meteen opgelost, maar daar wacht ik dan weer te lang mee. Ook rusteloze benen als ik 's avonds op de bank ga zitten, met enige beweging voelt het dan wel weer beter, maar wel irritant dat je niet een goede houding kan vinden dan. In bed draai ik ook eens in het kwartier (minstens als ik in slaap wil vallen), waarbij ik dan mijn voedingskussen,de deken (stevig in mijn rug drukken) en hoofdkussen steeds opnieuw moet herschikken.
In de tussentijd bevallingsplan gemaakt en dit ook al besproken met verloskundige gisteren. Groei- en liggingsecho gehad, beide goed. Met 35+6 is de schatting qua gewicht 2900 gr. Dus elke week 150 gr erbij, wordt 3500 gr, volgens de meting. Mooi gewicht. Ik vermoed zelf dat het vast wel zwaarder word. Op de liggingsecho was een bolle toet te zien met hetzelfde neusje en dezelfde bovenlip (vol) als haar zus en broertjes. Volgende week maandag heb ik mijn eerste acupunctuur afspraak. Dit naar aanleiding van een tip van de verloskundige die 20 januari de bevalling deed van Imre!!! Waar ik bij mocht zijn. 05.30u vliezen gebroken, ik kinderen naar school gebracht en meteen door. 09.00u daar, Judith stond onder de douche de weeen weg te puffen. Leek een snelle opbouw in te zitten, maar mooi rustig. Verloskundige en kraamverzorgster gebeld (door Martijn), eerste was er al na 5 min en tweede na ongeveer een half uur (uit Drachten). Inmiddels was Judith naar de woonkamer verhuisd(verwarming moest zelfs nog opgestookt worden). Ik kreeg wat opdrachten (vuilniszakken, kruik warm maken, etc.), Judith klom op het bed om te kijken hoever de ontsluiting vorderde (7 a 8 cm met een dikke rand), en moest vrijwel meteen persen. Ze lieten haar mooi haar gang gaan en ik heb gauw nog een grote spiegel uit de gang gevist, en binnen enkele minuten was het kereltje er al (precies zijn zusjes net na de geboorte alleen wat grover). Zo bijzonder. Een voorbeeld bevalling, waarmee ik niet haar pijn wil bagatelliseren, maar ik heb meer vertrouwen gekregen m.b.t. mijn eigen bevalling straks. M.b.v. acupunctuur zou je ook inleiden kunnen voorkomen omdat er al wat voorwerk wordt gedaan m.b.t. de ontsluiting op weg naar de bevalling toe. De verloskundige is benieuwd hoe onze ervaringen zullen zijn straks, zij maken weinig mensen mee die hiervoor kiezen. Wat best bijzonder is vind ik, want acupunctuur is toch wel algemeen erkend. Het schijnt in Duitsland zo te zijn dat iedere vrouw bij de eerste acupunctuur aangeboden krijgt (? heb ik van horen zeggen).
En ik mag toch echt niet thuis bevallen, had dit nog maar eens aangekaart, maar 1500cc bloedverlies bij de eerste is wel een harde indicatie voor het ziekenhuis, evenals het niet goed loslaten van de placenta bij Romy (ondanks dat de twee erna prima zijn verlopen). Des te blijer ben ik dat ik een bevallingsplan heb opgesteld (nou ja, gekopieerd en wat aangepast).
Me vrijdag gewogen: 84kg. Ik woog standaard 59kg (toen ik nog rookte), ben toen 5 aangekomen, 64kg en dus nu tijdens zwangerschap 20kg. Valt me nog flink mee. Ik schatte mezelf een stuk zwaarder. Heb me de vorige keren ook niet meer gewogen (geen weegschaal en interesse), maar dacht wel tegen de 30kg te hebben gelopen. Dit is niet zo, denk ik nu. En de baby is nog niet ingedaald (bewegelijk en ruim boven het bekken).
Vanmorgen de stad in geweest om nog wat spulletjes aan te schaffen (emmers, etc.). Heb vrijwel hele ochtend last van oefen(?) weeen gehad. Vroeger zou ik ze nooit herkend hebben, maar een opkomende rugpijn die aanzwelt en weer afneemt tot nul en dan weer na een tijdje aanzwelt, gepaard gaand met harde buiken.Niet fijn. Maar sinds een uur of 13.00 weer rustig. Ook heb ik overigens een zwangerschapsstreep van mijn navel omhoog tot mijn ribben. Mijn ribben zijn erg pijnlijk en dan vooral de rechter zwevende, omat de kleine steeds tegen die ribben aanschopt of erlangs duwt met haar voetje. Soort stekende pijn. Voelt beetje als blauwe plek en prikt als je er op drukt. Daarbij zijn mijn borsten zo enorm en die leunen er mooi op, bh-bandje is ook echt een feest...
